Koester

En nee
ik kan niet meer bij jou

samen schuilen voor de zomerstormen
klagen over regendagen
lachen tot tranen

Niet meer lopen langs verlaten avondstranden
hand in hand want
ik bij jou en
jij bij mij

En nee
ik mag niet meer met jou

samen vluchten voor de wereld buiten
opgekruld op zondagmorgen
doezelen en dromen
nu was nu en
straks
is later

En nee
het is niet meer

Samen, wij, zal nooit meer zijn
verstild verdriet, voorgoed vaarwel

Verslagen neem ik afscheid
hand in hand
zo koud

zo kil

Vanaf nu
wacht ik op later
zoek ik de zon en
koester

warmte

want daar ben jij