Dat
niets
je meer kon bekoren
helemaal niets
Dat woorden
langs je afgleden
als regendruppels op je huid
Dat je de liefde van het leven
voor jou
niet voelde
hoe wanhopig ook het verlangen
Dat
mijn uitgestoken hand
je hier te houden
elke keer, steeds opnieuw, weer
Dat nu
waarom toch
Verzilt de onmacht
in verdriet om jou
Dat alles is gedaan
de razende storm trotseren
elke keer, steeds opnieuw, weer
moe, zo moe, gebroken
dat
je het leven teruggeeft
Wolken van Katoen 
Plaats een reactie