Het mooiste meisje van de klas

Met
je zachtgesponnen blonde haren
je lach die de zon liet stralen
Huid als honing, hart van goud
een oogopslag die stil liet staan

En ik
kleinste meisje van de wereld
sandaaltjes, ribfluwelen overgooier
hoornen bril en klein gemoed

Later
wilde ik worden zoals jij
De wereld laten stralen
mij wentelen in
oprecht gewaande bewondering


Hart van honing, o zo zoet

Jij was wie ik wilde zijn

Later
in je zelfgesponnen duisternis
liet je de zon verbleken
nam je afscheid


Zomaar


Zo alleen

2 februari 2016

Anne Blommaert 1971-2003

De drempel

Daar waar het einde nadert

lengt de dag

verdwijnt het donker

meer en meer

Geliefd, verguisd, geleefd

de maanden, dagen, uren

het oude jaar vervelt

weer en weer

Met wat ik heb en wat ik had

meer en meer

nadert voorzichtig het nieuw begin

weer

Dageraad

De dageraad

begint haar gloren

zachtjes streelt het leven

mijn wereld en die van jou

tot aan de einder

en daar voorbij

Weer open ik mijn ogen

rek mij uit

vervel van gisteren

en ik leef de nieuwe dag

vanzelf en zonder zorgen

Dan wiegt de avond

mij in slaap

droom ik mijn dromen

wellicht voor de laatste keer

vanzelf en zonder zorgen

tot aan de einder

voorbij

Mijn

Het hart verloren

in tijd en geest

vervlochten dromen

van nu, wat is geweest

Handen houden, tasten

geven mijn zijn kracht

toen wordt nu, de tranen drogen

jouw zijn verzacht

De ziel versmolten

samen zijn

tijdloos, zonder twijfel

mijn lief, ja mijn

Mist

Samen trotseren we de schimmen
lachend, huilend en vol vuur

we nemen afscheid

jij van mij en ik van jou
elke dag, een heel klein beetje

Samen bevechten we de mist
die langzaam optrekt in je hoofd

met alle kracht hou je je vast
en nee

ik laat niet los

In de waan van alledag
huil ik tranen om je
stille angst

jouw zwakte is mijn tere kracht
liefde is en liefde blijft

jij van mij en ik van jou
we houden samen vast

elke dag
een beetje meer

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑