En vanuit de dagen van weleer
wellen herinneringen op als water
uit een bron van weemoed en gemis
tuimelen gevoelens over elkaar heen
als tere vlinders in de lentezon
Dezelfde herinneringen strelen mijn gemoed
troostend, zachtjes, dwingend
Met een vage glimlach om mijn mond
sluit ik mijn zere ogen, zijg ik neer
Dankbaar luister ik naar het verleden
dat zachtjes fluistert in mijn hart
12 maart 2015
En nee
ik kan niet meer bij jou
samen schuilen voor de zomerstormen
klagen over regendagen
lachen tot tranen
Niet meer lopen langs verlaten avondstranden
hand in hand want
ik bij jou en
jij bij mij
En nee
ik mag niet meer met jou
samen vluchten voor de wereld buiten
opgekruld op zondagmorgen
doezelen en dromen
nu was nu en
straks
is later
En nee
het is niet meer
Samen, wij, zal nooit meer zijn
verstild verdriet, voorgoed vaarwel
Verslagen neem ik afscheid
hand in hand
zo koud
zo kil
Vanaf nu
wacht ik op later
zoek ik de zon en
koester
warmte
want daar ben jij
Wolken van Katoen 